التماسهايش را ريخت توي كاسة چشمش
و نگاه لرزانش را به دستهايت دوخت
آنقدر به چكش عدالتت خيره ماند
كه زمان رد بودنش را گم كرد
.
و نگاه لرزانش را به دستهايت دوخت
آنقدر به چكش عدالتت خيره ماند
كه زمان رد بودنش را گم كرد
.
دربارة من
- صبــــا
- تاريکیها رجز میخوانند و من همان آدم سادهای هستم که برای حفظ جان بیارزشش، بیخودی شواليه شده و برای يک نفس بیهدف ديگر میجنگد